سکته قلبی خارج از بیمارستان (OHCA) با نرخ بروز 38-55 مورد در هر 100.000 نفر یکی از عمده‌ترین دلایل مرگ‌ومیر و از کار افتادگی میباشد. علی رغم پیشرفتهای اخیر در مدیریت OHCA، سوروایوال یا میزان بقا (survival) هنوز زیر 10% میباشد.
در مورد مرگ افرادی که در فاز اولیه بیمارستانی زنده ماندند، دو اتفاق شناخته شده است:
سندروم reperfusion اولیه که موجب تشدید وضعیت شوک بیمار شده و موجب مرگ بیمار در 24 ساعت اول یا مرگ با تأخیر در اثر اختلالات عصبی می‌شود.
یک آنالیز گذشته‌نگر نشان داد که بیش از 60% بیماران در اثر صدمات عصبی فوت می‌کنند. صدمات عصبی نه تنها در اثر دوره‌های آنوکسی سکته قلبی اتفاق میافتند، بلکه می‌توانند منجر به تشدید طول دوره فاز احیا به منظور بهینه کردن جریان خون مغزی شوند. سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال (TCD) یک تکنیک غیرتهاجمی است که در آن از سونوگرافی برای اندازه گیری همودینامیک عروق مغزی استفاده می‌شود.
اندازهگیری ترانس تمپورال شاخص ضربان (PI) عروق مغز میانی (MCA)، با ثبت سرعت گردش سلولهای قرمز خون در داخل عروق، جایگزینی برای پرفیوژن مغزی به وجود میآورد.
در حال حاضر TCD قسمتی از الگوریتم توصیه شده در استراتژی پیش آگهی عصبی برای بیماران سکته قلبی که دچار کما شدند، نمیباشد.
بر اساس این فرضیه که CBF در طی چندین ساعت پیگیری OHCA، یک مارکر از جراحات مغزی است، ما ارتباط بین CBF مشاهده شده با TCD اولیه و نتایج عصبی در زمان مرخصی از بیمارستان را بررسی کردیم.
مواد و روش‌ها
