هپاتیت B
هپاتیت B
چرا تست هپاتیت B انجام می شود؟
برای غربالگری و تشخیص عفونت فعال یا مزمن ویروس هپاتیت B، شناسایی عفونت قبلی این ویروس و برخی اوقات برای راهنمایی و بررسی روند درمان عفونت انجام می شود.
چه زمانی تست هپاتیت B انجام می شود؟
- زمانیکه فرد دارای فاکتورهای خطر برای عفونت HBV است، یا دارای علائم و نشانه های هپاتیت مانند افزایش آنزیم کبدی آلانین آمینوترانسفراز(ALT) باشد.
- زمانی که فرد دارای شرایطی است که نیاز به شیمی درمانی و یا مصرف داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی دارد.
- زمانیکه فردی در مورد HBV یا هپاتیت C درمان شده باشد.
- زمانیکه برای پزشک مشخص نیست که فرد در برابر این ویروس مقاوم است یا خیر.
نمونه مورد نیاز :
نمونه معمول خون است که از رگ دست گرفته می شود.
آمادگی مورد نیاز :
آمادگی خاصی نیاز نیست.
هپاتیت B عفونتی در کبد است که توسط ویروس هپاتیت B ایجاد می شود.
تست های خونی هپاتیت B ها در آنتی ژن های ویروسی،آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونت و یا ماده ژنتیکی(DNA) ویروس را شناسایی می کند.
این تست سبب شناسایی فرد آلوده به ویروس، فردی آلوده به ویروس در گذشته و فردی که در نتیجه واکسن در مقابل این ویروس ایمن است، می شود.
هپاتیت B شرایطی است که توسط تورم، و بعضی اوقات بزرگی اندازه کبد شناخته می شود. این ویروس یکی از پنج ویروس هپاتیتی است که کبد را هدف قرار می دهد.
HBV در اثر تماس با خون یا دیگر مایعات بدن فرد آلوده پخش می شود. افرادی که به مناطق آلوده به هپاتیت B سفر می کنند، در معرض خطر ابتلا هستند.
مادرانی که آلوده به این ویروس هستند در حین زایمان آن را به نوزاد خود منتقل می کنند. این ویروس از طریق تماس های معمولی مانند دست دادن، سرفه یا عطسه منتقل نمی شود. یا این حال، این ویروس خارج از بدن(مثل خون خشک و مسواک) می تواند بیشتر از ۷ روز زنده بماند.
عفونت HBV ممکن است ضعیف و کوتاه مدت باشد یا شدید باشد که می تواند سال ها باقی بماند. بعضی اوقات HBV مزمن موجب ایجاد مشکلات پیچیده تر مانند سیروز یا سرطان کبد می شود.
تعدادی از مراحل مختلف یا انواع هپاتیت B شامل موارد زیر است:
- عفونت قطعی : وجود علائم و نشانه های معمول همراه با تست HBV مثبت
- عفونت مزمن : عفونت ماندگار همراه با ویروس که توسط تست های ازمایشگاهی و همراه با تورم کبد شناسایی می شود.
- ناقل : عفونت ماندگار شناسایی توسط تست های ( HBV) اما بدون تورم کبد
- عفونت غیرفعال : فرد زمان زیادی است که بدون علامت است، آنتی ژن ویروسی و تست های DNA منفی بوده و هیچ علامت و نشانه ای از تورم کبد مشاهده نمی شود.
- فعالیت دوباره : بازگشت عفونت HBV(شناسایی توسط تست های HBV) همراه با اسیب کبد در فردی که ناقل است یا عفونت غیرفعال دارد. این حالت اغلب در افرادی رخ می دهدکه تحت شیمی درمانی قرار گرفته و یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را به منظور درمان بیماری های خودایمن مصرف کرده اند. هم چنین این حالت می تواند درحین درمان HCV در افرادی که در قدیم در معرض HBV بوده اند، رخ دهد.
- عفونت فعال : HBV معمولا در بزرگسالان رخ داده و عفونت مزمن بیشتر در نوزادان و کودکان اتفاق می افتد. تقریبا 90 درصد از نوزادان آلوده به HBV شرایط مزمن دارند. در کودکان گروه سنی یک تا پنج سال، خطر بروز علائم هپاتیت مزمن حدود 25 تا 50 درصد کاهش می یابد. کودکان بیشتر از پنج سال، کمتر از 5 درصد از عفونت های HBV مزمن می شوند.